O pasji i spełnianiu marzeń – rozmowa z Magdaleną Dygałą

Od zostania finalistką w konkursie Global Teacher Prize minęło już sporo czasu. Czy Pani życie wróciło do normy po tym intensywnym okresie? 

Myślę, że tak. Po powrocie z Dubaju moje życie nabrało jeszcze większego tempa. Mój kalendarz zapełnił się tak szybko, że ciężko mi było sprostać wszystkich zadaniom. Mam tu na myśli liczne wywiady, spotkania, obserwacje moich lekcji oraz różne projekty, w których brałam udział z uczniami. Przyszedł też czas poszukiwania pracy, gdyż liceum, w którym przepracowałam ponad 20 lat, zostało zamknięte. W roku szkolnym 2019/20 rozpoczęłam pracę w Zespole Szkół Elektronicznych im. Bohaterów Westerplatte w Radomiu, ale myślę, że gdyby nie rozgłos o konkursie Global Teacher Prize, nie znalazłabym tak szybko pracy.

Warto podkreślić, że 50 finalistów konkursu wybrano z aż 10 000 zgłoszeń! Znalazła się Pani w gronie najlepszych nauczycieli świata nie przez przypadek – od lat angażuje się Pani w działalność edukacyjną i projekty międzynarodowe. Od czego się zaczęło, kiedy rozpoczęła Pani pierwszy taki projekt? 

Wspólnie z koleżankami – Adrianą Kamienik i Anną Wiatrak wiele lat temu nawiązałyśmy współpracę ze Szkołą Główną Handlową w Warszawie. W ramach Projektu „PEACE Cross-cultural Understanding” co roku naszą szkołę odwiedzali studenci-wolontariusze z bardzo odległych krajów. Studenci prowadzili w języku angielskim zajęcia kulturowe z uczniami, uczyli tradycyjnych tańców, prowadzili gry językowe. Projekt ten uczył naszych uczniów tolerancji, zrozumienia międzykulturowego oraz zwalczania stereotypów i uprzedzeń kulturowych. Była to dla uczniów unikalna szansa na bezpośredni kontakt z innymi nacjami, szlifowanie języka angielskiego oraz poznanie ich obyczajów. Moich uczniów rozbawiło na przykład to, że w Japonii jest zawód upychacza w metrze. Studenci z Brazylii uczyli nas tańczyć capoeiry, ci z Argentyny parzyli yerba mate – każdy prezentował coś charakterystycznego dla swojego kraju. Zwiedzaliśmy niemal cały świat, nie ruszając się z Radomia. Od tego projektu wszystko się zaczęło.

W jakie projekty najchętniej angażują się uczniowie? A może przypomina sobie Pani jeden, który szczególnie zainteresował uczniów?

Myślę, że moi uczniowie najchętniej angażują się w projekty międzynarodowe, w których mogą nawiązać współpracę z rówieś­nikami z innych krajów oraz rozwinąć takie umiejętności, jak: komunikacja w języku angielskim, współpraca i wykorzystanie nowoczesnych technologii.

W roku szkolnym 2019/2020 r. przystąpiłam wraz z nauczycielką języka angielskiego Kamilą Płokitą do realizowania międzynarodowego projektu „Innovate your dreams”, którego autorem jest Khurram Shahzad z Pakistanu. W projekcie, opartym na metodzie STEAM, uczestniczyło ponad 30 tysięcy uczniów z całego świata. Jest to program oparty na kształceniu w pięciu dyscyplinach: nauce, technice, inżynierii, sztuce i matematyce. 

W trakcie pracy projektowej uczniowie mieli za zadanie przygotować plan biznesowy swojej firmy i wprowadzić nowy produkt na rynek. Uczestnicy przygotowali własny produkt, nadali mu nazwę i stworzyli logo. Projekt umożliwił również uczniom wzbogacenie słownictwa w języku angielskim i rozwijanie umiejętności komunikowania się.

Uczniowie wykazali duże zaangażowanie i z chęcią komunikowali się w języku angielskim z uczniami z innych krajów. W ostatnim tygodniu projektu uczniowie zaprezentowali całej społeczności szkolnej wiele innowacyjnych produktów. Uczestnicy stworzyli m.in. ,,Kremówki Papieskie im. Bohaterów Westerplatte’’, ,,Poligami’’ – sposób na uśmiech, „Elektrotechnik Pass” – aplikację, która rozwiązuje zadania z elektrotechniki, „Przenośny serwer na dane”, „Magiczny durszlak BMW” czy grę komputerową „World Trade Center”.

Nauczyciele i uczniowie oddali głosy na ich zdaniem najlepszy produkt. Zwyciężyła grupa uczniów, którzy zaprojektowali produkt o nazwie „Poligami – uśmiech za uśmiech”. Uczniowie mieli też okazję do podzielenia się swoimi doświadczeniami z autorem projektu – Khurram’em Shahzad’em podczas rozmowy przez Skype.
 

W związku z wyjątkowym wyróżnieniem odwiedziła Pani Dubaj i miała okazję spotkać się z nauczycielami z całego świata. Jak Pani wspomina tę wizytę? Czy była inspiracją do wprowadzenia kolejnych innowacyjnych metod nauczenia podczas Pani lekcji?

Udział w forum dla nauczycieli (Global Education and Skills Forum) był niesamowitą przygodą w moim życiu. Poznałam cudownych, wartościowych i bardzo kreatywnych nauczycieli z różnych krajów świata. Miałam też możliwość uczestniczenia w wykładach prowadzonych przez wiele znanych osobistości świata nauki oraz w dyskusjach, które dotyczyły edukacji.

Po powrocie miałam w głowie mnóstwo pomysłów na kolejne projekty i zajęcia. Jednym z nich było niewątpliwie znalezienie większej ilości uczestników do udziału w organizowanym przez Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny międzynarodowym konkursie wideo pt. „Dzień z życia uczniów z różnych krajów świata”, którego jestem pomysłodawcą i koordynatorem. W III edycji konkursu nadesłano ponad osiemdziesiąt filmików z Polski oraz różnych krajów, w tym prace uczniów nauczycieli, których poznałam w Dubaju. Jurorami w konkursie wideo są znani autorzy książek, między innymi wykładowcy z Uniwersytetu z Oksfordu.

Na potrzeby konkursu wspólnie z uczniami przygotowałam film promujący nie tylko szkołę, ale również nasze miasto oraz zachęciłam innych ambasadorów do nagrania filmików o swoich szkołach i miejscach zamieszkania.

W grudniu 2019 roku zorganizowałam Festiwal Filmowy, podczas którego uczniowie mojej szkoły mogli zobaczyć życie uczniów z różnych krajów świata. Najbardziej wzruszył nas film dzieci szkoły podstawowej nadesłany z Nepalu przez nauczyciela i dyrektora szkoły Shamsera Thapa, którego poznałam w Dubaju i namówiłam do udziału w konkursie. Jestem bardzo szczęśliwa, że jurorzy przyznali II miejsce w konkursie właśnie tym uczniom.

W styczniu bieżącego roku zgłosiłam się do programu „Kakuma Academy”. Współpraca polega na przygotowaniu materiałów do nauczania języka angielskiego dla dzieci z czwartej klasy szkoły podstawowej w Kenii oraz na przeprowadzeniu lekcji przez Skype. Planuję zaangażować uczniów i studentów w ten projekt.
W lutym zgłosiłam również moją szkołę do udziału w międzynarodowym projekcie „Take action project 2020”, w którym bierze udział ponad 1...