Czy boisz się ciemności? Czyli lekcja po ciemku

Ciemność towarzyszy nam na zajęciach już od kilku miesięcy. Późne godziny są przepełnione zmęczeniem uczniów, którzy podobnie jak my − rzadko mają obecnie okazję spojrzeć na światło słoneczne. Przydałoby się okiełznać ciemność i wykorzystać jej mocne strony na zajęciach języka angielskiego. 

Znajdź mnie, jeśli potrafisz

Jednym z zadań, które możemy zrealizować małym kosztem jest klasyczne poszukiwanie ukrytych wiadomości. Przed zajęciami na kartkach umieszczamy instrukcje dla uczniów do wykonania. Kartki chowamy w upatrzonych przez siebie miejscach (mogą się na nich znajdować oczywiście kody QR prowadzące do filmów z zagadkami czy gier, które trzeba przejść, by otrzymać kolejną wskazówkę). Po wejściu uczniów do klasy, gasimy światła i pozwalamy tylko jednej osobie na włączenie latarki w telefonie. Ta osoba będzie pierwszym poszukiwaczem ukrytej wskazówki. Czy będziemy zmieniać osoby szukające wskazówek, czy podzielimy klasę na drużyny − wszystko zależy od nas, mistrzów gry. Dla zintensyfikowania doznań polecam sprezentować telefon z funkcją latarki, który ma kilkanaście procent baterii. Co się stanie, kiedy całe światło zgaśnie…?

Did you hear that?

Od dawna wiadomo, że w ciemności, gdy jesteśmy pozbawieni pełnej funkcjonalności zmysłu wzroku, wyostrzają się nam wszystkie pozostałe zmysły. Doskonała szansa na przećwiczenie listeningu. Możemy to zrobić przynajmniej na trzy sposoby. 

• Grając w chinese whispers (albo głuchy telefon, jak kto woli), modyfikując jednocześnie poziom trudności poprzez puszczenie w obieg nie tyle słowa czy związku frazeologicznego, a raczej całego zdania. Poziom słyszalnej ciszy przy tym zadaniu za każdym razem przerasta znacząco moje oczekiwania. Dla wzniecenia jeszcze większych emocji można od czasu do czasu stuknąć butem o biurko, przypadkiem upuścić długopis czy odtworzyć niepokojący szum z YouTube’owej playlisty dźwięków dziwnych.
   
• Robiąc klasyczny listening. W zupełnej...