„Teraz wszyscy słuchają”, „Nie gadaj” – czy takie polecenia nie przypominają Wam czasów szkolnych? W dobie dydaktycznej rewolucji zdanie: „Dzieci i ryby głosu nie mają” odchodzi do lamusa. Nowoczesne nauczanie stawia na sztukę dyskusji na każdym etapie edukacyjnym. Cel jest jeden: czerpanie korzyści z wymiany poglądów. Oto kilka rad dla każdego nauczyciela, który chce, aby dyskusja na zajęciach nie była jedynie kolejnym punktem do zrealizowania na lekcji.
Autor: Dominika Jelonek
Nauczycielka języka angielskiego, lingwistka, autorka bloga lessonsubject.blogspot.com, entuzjastka metody projektu, gier dydaktycznych i wszystkiego, dzięki czemu nauczanie języka obcego staje się ciekawsze dla uczniów.
O korzyściach pracy w grupie wiemy nie od dziś. Ma motywować, integrować klasę i pobudzać uczniowską kreatywność. Jednak czy we wszystkich przypadkach ma sens? Kiedy postawić na działanie w grupach, a kiedy wymagać pracy indywidualnej? Weźmy pod lupę konkretne sytuacje na lekcji.
Dwie w tygodniu, przeznaczone na szeroko rozumiane „lekcje dodatkowe” – tyle godzin do 2016 r. musiał poświęcić każdy nauczyciel na realizację tzw. zajęć pozalekcyjnych. Godziny karciane, bo o nich mówimy, miały odejść w zapomnienie, jednak nowe przepisy, znosząc je, uregulowały także kwestie dotyczące pensum nauczyciela. Odtąd czas pracy nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć nie może przekraczać 40 godzin na tydzień. W praktyce oznacza to, że „karcianki” – choć już pod inną nazwą – zostają, skoro każdy nauczyciel może zostać zobowiązany do poprowadzenia dodatkowych zajęć, kółek zainteresowań, lekcji wyrównawczych w ramach 40-godzinnego tygodnia pracy. Jak nie zniechęcić się do lekcji dodatkowych? Jak poprowadzić je z ikrą i uśmiechem na twarzy? Wreszcie, jak zachęcić do nich uczniów? Nie wiesz? Wykorzystaj kilka naszych KÓŁ RATUNKOWYCH i zamień „wyrównawcze z angola” na najlepsze kółko w szkole!
Staroniemiecki system nauczania na stałe zagościł w naszym modelu edukacyjnym. Uczniowie siedzą w ławkach, po kolei podchodzą do tablicy i sumiennie notują. To nauczyciel jest bohaterem lekcji, podając gotową do przyswojenia wiedzę, którą uczniowie mają przepisać do zeszytu. Na szczęście coraz więcej nauczycieli rezygnuje z takiego systemu na rzecz pracy projektowej. Co zatem sprawdza się zarówno u nauczycieli, jak i uczniów?
Podręcznik i ćwiczenia to podstawowy zestaw każdego nauczyciela angielskiego. I chwała wydawnictwom za to, że opracowują taki językowy dwupak dla uczniów, bo jest on świetną bazą dydaktyczną dla anglistów. Pamiętajmy jednak, że jest on tylko bazą, punktem wyjścia do zaprojektowania naszej własnej lekcji, a nie samą lekcją. Pora na kilka słów o tym, dlaczego od deski do deski nie zawsze znaczy solidnie i rozsądnie, zwłaszcza, kiedy mówimy o pracy z podręcznikiem. Weźmy więc „pod lupę” kilka podręcznikowych rozterek, jakie może mieć każdy nauczyciel z zapałem do pracy.