Ni to angielski, ni to plastyka
nauczanie metodą projektu

Metoda projektu jest jedną z praktycznych metod nauczania, kładącą nacisk na samodzielną pracę i zaangażowanie ucznia. Uczniowie dostają od nauczyciela zadanie do wykonania z wcześniej jasno ustalonymi zasadami. Mają wytyczne dotyczące tego, co powinien zawierać dany projekt. Zakres tematyczny projektu wybiera nauczyciel. Zazwyczaj jest on związany z omówionym rozdziałem lub konkretną lekcją. Wybór ostatecznych treści spoczywa jednak na uczniach. Nauczyciel może służyć radą w kwestii realizacji projektu. Oczywiście przez cały czas nadzoruje pracę uczniów pod względem jej poprawności. Dzięki otwartym ramom metoda projektu zostawia dużą przestrzeń dla kreatywności i pomysłowości uczniów. Jest stworzona na lekcje języka angielskiego, zwłaszcza te powtórkowe. Co będzie nam potrzebne? Przede wszystkim uczniowie z inwencją twórczą, a poza tym dużo kartek, kredek i flamastrów. Poniżej znajdziecie listę pomysłów na wykorzystanie metody projektu na lekcjach języka angielskiego. 

ZAMIANA RÓL

Kolejny dział za nami. Jesteśmy przed pracą klasową, więc pora na revision. Książka proponuje nam podsumowanie bieżącego Unitu oraz cały zestaw ćwiczeń na powtórzenie gramatyki i słownictwa. Możemy standardowo przypomnieć uczniom pokrótce najważniejsze gramatyczne kwestie, zachęcając uczniów do tworzenia własnych przykładów. Możemy przerobić wszystkie ćwiczenia na wypełnianie luk i dopasowywanie obrazków w podręczniku. Możemy, ale nie musimy. Skoro dany Unit jest lekcją powtórkową, zamieńmy się rolami! Niech nauczyciel będzie słuchaczem, odbiorcą a uczniowie niech chociaż raz wcielą się w rolę nauczyciela. Dzielimy klasę na pięcioosobowe grupy. Każda grupa dostaje od nauczyciela temat do przedstawienia na plakacie. Może być to temat gramatyczny, który był poruszany w danym rozdziale na lekcji, może być to temat związany stricte ze słownictwem. Przykładowo, w klasie czwartej po omówieniu Present Simple, jedna grupa dostaje do opracowania temat Present Simple dla I/We/You/They, druga grupa to samo tylko dla He/She/It, trzecia grupa ma się zająć słownictwem związanym z życiem codziennym, czwarta przedstawia na plakacie, jak pytać się o drogę itd. Każda z grup pracuje nad innym tematem, który był wcześniej przedmiotem lekcji z danego Unitu. Podczas pracy nad projektem uczniowie mogą korzystać ze wszystkich pomocy naukowych i zadawać pytania nauczycielowi, jeżeli czegoś nie są pewni. Na następnej lekcji każda z grup kolejno wychodzi na środek sali i prezentuje swój temat reszcie klasy. Ważne jest, żeby nauczyciel dopilnował, aby każda z osób w grupie wypowiedziała się na temat wykonanego przez siebie projektu, tj. opracowanego tematu gramatycznego lub leksykalnego. Przeprowadzona w ten sposób powtórka nie jest najszybszym sposobem podsumowania wiedzy z danego działu, bo jest realizowana nie na jednej, a na dwóch jednostkach lekcyjnych. Uczniowie powtarzają jednak razem wiadomości z danego Unitu, uczą się pracy w grupie i stawiają pierwsze kroki w wystąpieniach publicznych. 

MAPA MYŚLI

Mamy przed sobą lekcję typowo leksykalną. Temat: Zanieczyszczenie środowiska. Podręcznik wprowadza nowe słowa związane z ekologią, zagrożonymi gatunkami zwierząt. Dorzuca do tego tekst, który wykorzystuje nowe „eco” słownictwo i zestaw ćwiczeń, które wymagają znajomości słownictwa z czytanki. Początek lekcji, klasa pełna zapału, słowa są przetłumaczone i krótko przedyskutowane. Pora na tekst i zestaw ćwiczeń. Energia klasy spada, zapał do pracy też. Tekst nie zachęca, bo temat ekologii nie jest bliski dwunastolatkom. Słownictwo jednak trzeba zaprezentować w kontekście, a nie tylko w izolacji. Ponieważ (na moje szczęście!) w czytance nie ma nowych treści gramatycznych, rezygnuję z niej na rzecz filmiku o ochronie przyrody, który znajduję na BBC. Nie będę przekonywać klasy „na siłę” do tego, że dany temat jest interesujący, więc jeżeli mogę go w niewielkim, audiowizualnym stopniu uatrakcyjnić, dlaczego tego nie zrobić? Po obejrzeniu filmiku proszę klasę o wykonanie mapy myśl...