Bajeczny nauczyciel z prawdziwego zdarzenia

Lekcja języka angielskiego w jednym z krakowskich liceów
Pani profesor, bo tu jest taki długi tekst w podręczniku, w sam raz do metody Kurta…
A ile trafień mieliście ostatnio? – pytam.
W listopadzie było 14 trafień na dwie minuty, może dzisiaj pójdzie lepiej…

… i będę mówić wyłącznie po angielsku.

Kurt. Wracam myślami do momentu, kiedy zobaczyłyśmy go po raz pierwszy. To było ponad dziesięć lat temu, a jednak wyraźnie pamiętam wakacyjny kurs doskonalący dla nauczycieli języka angielskiego. Przedstawiono nam naszych lektorów, jeden z Amerykanów przedstawił się jako Kurt, który zobowiązał nas, że przez cały okres trwania kursu będziemy mówić tylko i wyłącznie po angielsku. 

Burza mózgów sprawdza się w działaniu 

Jak wyglądały zajęcia z Kurtem? Przyszedł, taszcząc wielki rulon szarego papieru pod pachą. Przyznam – byłyśmy zaintrygowane. Rozłożył papier na stole i powiedział „To jest wasza wieś. Wymyślcie dla niej nazwę, topografię, narysujcie wspólnie mapę…”.

Mówi spokojnie „Najpierw wyobrażamy sobie jakąś znaną nam wioskę z obiektami, bez których nie mogłaby funkcjonować. Po chwili tablica zapisana jest kształtnymi literkami Kurta, kolumny słów stoją w równych szeregach, a on przestaje nadążać z zapisywaniem tych wszystkich remiz strażackich, chlewów, kuźni, plebanii i mleczarni, które mu dyktujemy. Zaczyna nas to wciągać, a to dopiero początek. Nasza wieś, Jednooki Jeleń (No-Eye-Deer, ewentualnie No Idea), ma po chwili własną mapę.

Przychodzi pora na problemy Jednookiego Jelenia. Mafia nabiałowa, dzieci uzależnione od telefonicznych bajek, brak własnej orkiestry kameralnej – to tylko niektóre z nich, ale głównym problemem jest jeszcze świeży nieboszczyk wójt, którego szybko trzeba kimś zastąpić… 

Następne dwie godziny mijają jak we śnie. Każda z nas utożsamia się z jedną z postaci na fotografiach, wręczonych nam przez Kurta. Wymyślamy dla tej osoby dane personalne, zawód, zamiłowania. Niebanalne zdjęcia tak nas zainspirowały, że kiedy się przedstawiamy, robi się bardzo wesoło. Kolej na pisanie przemówień wyborczych – każda z nas chce zostać wójtem, i trzeba innych do naszej kandydatury przekonać, obiecując, co się da. 

Poezja jest dla wszystkich

Innego dnia, w jednej salce Kurt czyta głośno wiersz, w kółko i bez przerw. W sali po drugiej stronie korytarza połowa grupy ma ten wiersz odtworzyć. Łącznicy galopują korytarzem w te i we wte, obijając się o siebie nawzajem i mamrocząc pod nosem zapamiętane urywki sonetu, które dyktują następnie partnerom.

Po 20 minutach udaje się nam wiersz w całości odtworzyć, patrzymy na niego wyczekująco. Wyciąga kolorowe pocztówki: kobieta na trawie, odbicie czyjejś twarzy w szybie, jakieś na pół uschłe drzewo. – Ułóżcie pasujące przysłowia. Nie trzeba nam tego dwa razy powtarzać. Teraz to jakoś sprawniej idzie. – Chętnie prezentujemy własne i zapisujemy cudze pomysły. Teraz pora na wybranie jednego z przysłów i ułożenie opowiadania, które dowodziłoby jego prawdziwości. Nasze historyjki z morałem są refleksyjne, ciekawe, często mają drugie dno. To już koniec zajęć, a nam się nie chce ruszać z miejsc.

Wyobraźnia to jest to!

Dzisiejsze zajęcia pomogą nam w stymulowaniu wyobraźni. Na początek wystarczy na przyklad zrobić burzę mózgów na temat stereotypów mężczyzny i kobiety. No i już po chwili mamy gotowe dwie obszerne listy, następnie układamy stereotypowe dialogi damsko-męskie na podstawie f...