Wszyscy oczywiście czasami stosujemy na naszych lekcjach piosenki. Najczęściej sporządzamy dziurawce (clozes), aby uczniowie wpisywali w luki brakujące wyrażenia – wybrane elementy słownictwa, które właśnie ćwiczymy, lub struktury gramatyczne, które chcemy utrwalić czy powtórzyć. Znamy też mnóstwo innych technik, które można tu zastosować, ale nie o tym będzie ten artykuł. Jest on o tym, jak JESZCZE INACZEJ można te piosenki i – szerzej – muzykę na naszych lekcjach spożytkować.
Autor: Anna Warszyńska
Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przez cztery lata pracowała na Uniwersytecie McGilla w Montrealu, gdzie również studiowała Creative Writing. W Polsce studiowała podyplomowo dziennikarstwo i filozofię (oba na UJ). Obecnie uczy w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, gdzie realizuje autorską innowację pedagogiczną Mass-media in English-speaking Countries. Prowadzi też Klub Książki Anglojęzycznej. Uwielbia pracować metodą projektu ze swoimi uczniami.
Kiedy uczniowie, którzy zadeklarowali udział w maturze rozszerzonej z języka angielskiego, ćwiczą pisanie artykułów i rozprawek, bardzo często są zdziwieni, że za kryterium „spójność i logika” nie otrzymują maksymalnej liczby punktów (czyli dwóch), a jedynie jeden punkt lub nawet zero punktów, co oznacza wynik na maturze rozszerzonej niższy o 2% lub nawet o 4%. Moi uczniowie poprosili, żeby im wytłumaczyć, dlaczego uwaga log (oznaczająca błąd logiczny) naniesiona na marginesie ich prac występuje tam tak często i „co robią źle”, że tak rzadko występuje u nich w tabeli kryteriów oceniania najwyższa punktacja (czyli dwa punkty), przysługująca za pracę napisaną poprawnie pod względem logicznym.
Prawidłowa wymowa oraz rozumienie ze słuchu to dwa nierozerwalnie powiązane ze sobą obszary, które są bardzo istotne w nauczaniu zarówno uczniów szkoły podstawowej i średniej, jak i dorosłych uczestników kursów General English czy Business English. Jednocześnie na trenowanie tych umiejętności poświęcamy z reguły niewiele czasu, uznając często, że „są ważniejsze sprawy”. Tymczasem, jak się okazuje, kształcąc uczniów w jednym z tych obszarów, pomagamy im w prawidłowym opanowaniu drugiego.
Majowa konferencja IATEFL w Belfaście przyniosła z sobą mnóstwo nowej wiedzy i inspiracji do dalszego nauczycielskiego działania. Jednak są trzy kluczowe zagadnienia, które zdecydowanie wyróżniały się częstotliwością omawiania podczas licznych wykładów – kreatywność, motywacja i krytyczne myślenie. W niniejszym artykule postaramy się przybliżyć owe zagadnienia i podsumować wydarzenie.
Są takie projekty uczniowskie, w których można zastosować konstrukcję modułową, w takim jednak ujęciu, że obok „klocków” głównych, ważniejszych, są także inne, może mniej istotne, ale dodające kolorytu lub odpowiadające na konkretne zapotrzebowanie. Dobrym przykładem takiego elastycznego podejścia do projektów uczniowskich jest nasz „Project Lincoln”, który zawsze składa się z kilku modułów, lecz nigdy jeszcze nie udało mi się go przeprowadzić przy uwzględnieniu wszystkich ośmiu części.
Kolejna część z cyklu CULTURE VULTURE – tym razem jest to wycieczka do galerii sztuki. Tą galerią był w naszym przypadku Krakowski Bunkier Sztuki, który w 2006 roku gościł Międzynarodowe Triennale Grafiki. Jednakże obecnie nadeszły takie czasy, że do muzeum czy galerii sztuki na wystawę można się równie dobrze wybrać on-line, więc tym bardziej warto z tej możliwości skorzystać, zwłaszcza jeśli uczymy w klasie o profilu humanistycznym.
Jest taki temat, który umożliwia nam ćwiczenie z uczniami zarówno słuchania, czytania, pisania, jak i mówienia. To reklama. Reklamy, skierowane do przeróżnych grup wiekowych są wokół nas – wszechobecne, a właściwie wszędobylskie, jako że ich obecność nie zawsze jest konieczna, pożądana czy nawet aprobowana. Po prostu są. I nie wygląda na to, by miało się to w najbliższej przyszłości zmienić.
CULTURE VULTURE (czyli: Pies na kulturę) to tytuł serii artykułów, mających na celu przybliżenie uczniom elementów kultury angielskojęzycznej. Do tej pory w Horyzontach Anglistyki ukazały się dwa artykuły: „CV Idziemy do teatru” oraz „CV Wycieczka do muzeum”. W dzisiejszym artykule mowa o naszych wyprawach do teatrów muzycznych poza Krakowem, ale to przecież nie oznacza, że nie możemy obejrzeć musicalu wspólnie z uczniami w wersji filmowej. Chodzi po prostu o zaznajomienie nastolatków z tym gatunkiem, a także o pokazanie im, że może to być ciekawa przygoda dla wszystkich, nie tylko jego zdeklarowanych miłośników. A przy okazji my, angliści, możemy przemycić wiele dodatkowych informacji o języku, a także poćwiczyć mówienie i pisanie, gdyż nasi uczniowie będą się chcieli swoimi opiniami podzielić.
Niezależnie od tego, czy uczymy w szkole podstawowej czy średniej, wszyscy zastanawiamy się nad tym, jak namówić naszych uczniów do pisania po angielsku. I to najlepiej tak, żeby nie kojarzyło im się to z obowiązkiem czy wysiłkiem, ale z zabawą i humorem. Z czymś, co daje satysfakcję, a często również uznanie ze strony koleżanek i kolegów. Myślę, że mam pomysł na taką lekcję, i to nie tylko na poziomie B2, ale także jak najbardziej A2 czy B1.
Jako nauczycielka języka angielskiego w liceum ogólnokształcącym wielokrotnie się przekonałam, że nastolatki chętnie i dużo mówią wtedy, kiedy się z czymś nie zgadzają. Kiedy zaskoczy się ich jakimś stwierdzeniem, którego nie podzielają. Zupełnie się wtedy nie zastanawiają, czy i kiedy warto ewentualnie zabrać głos, tylko od razu chcą zaprezentować swoje odrębne zdanie.
Co łączy kilka tematów z katalogu maturalnego, takich jak HOUSES, JOBS, FAMILY LIFE, TRAVEL, CULTURE, SPORT, STATE AND SOCIETY, a w wersji rozszerzonej także HEALTH oraz ENVIRONMENT? Jaki temat jest na tyle elastyczny i przekrojowy, że pozwala na powtórzenie słownictwa z tak wielu pól leksykalnych jednocześnie? To miasto, z jego alejami i zaułkami, skwerami i parkami, jego architekturą i budynkami...
Niezależnie od tego, w jakiej szkole uczymy, wszyscy zmagamy się z tym wyzwaniem: Jak namówić naszych uczniów do pisania w języku obcym. I to najlepiej tak, żeby pozytywnie im się ono kojarzyło – nie z wysiłkiem czy obowiązkiem, ale z czymś ciekawym, może nawet z zabawą i humorem. Z czymś, co robią chętnie, co daje satysfakcję, a nawet uznanie ze strony rówieśników. Podsuwamy pomysł na taką lekcję, i to nie tylko dla licealistów, ale także jak najbardziej dla uczniów wyższych klas szkoły podstawowej.