Jak wykorzystać fascynację naszych uczniów światem filmu w nauczaniu języka angielskiego?

Projekty filmowe poprowadzić można na wiele sposobów, na przykład tworzenie filmików przez samych uczniów. Sporo się o tym mówi i pisze. Chciałabym jednak poświęcić nieco czasu na mniej oczywiste spożytkowanie zainteresowania nastolatków filmami oraz serialami telewizyjnymi. Problematyka produkcji filmowej jest bardzo bliska młodym ludziom, co udało mi się wykorzystać w projektach szkolnych. W tym miejscu chciałabym opisać dwa z nich. Wychodzą one naprzeciw potrzebom samych uczniów, nie wymagając przy tym nadmiernie czasu czy zaangażowania ani wysokich kompetencji językowych, co jest bardzo ważne w przypadku klas, gdzie tygodniowo mamy do dyspozycji tylko trzy godziny nauczania języka. 
(Obie propozycje powstały w ramach mojej innowacji pedagogicznej Uczeń liceum świadomym użytkownikiem angielskojęzycznych mediów masowych w dobie globalizacji, którą realizuję od lat w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie).

# Film project. Young people of Europe and their problems as seen in contemporary European cinematography

Na początku uczniowie klasy biologiczno-chemicznej przeprowadzili burzę mózgów, w wyniku której skonstruowali listę problemów, które uważają za ważne dla swojej grupy wiekowej. Oto one – ułożone w kolejności alfabetycznej: 

• addictions
• attitude to life; 
• being humane; 
• betrayal; 
• broken families; 
• chances in life; 
• changes; 
• childhood; 
• crime and children; 
• dependence; 
• determination; 
• discrimination; 
• domestic violence; 
• dreams come true; 
• education; 
• egotism; 
• enthusiasm; 
• family relationships; 
• fatherhood; 
• free time; 
• friendship; 
• generation gap; 
• gifted child versus conservative father; 
• growing up; 
• honesty; 
• infatuation; 
• initiative; 
• integrity; 
• journey into maturity; 
• lack of understanding; 
• loneliness; 
• love; 
• meaning of life; 
• mother/daughter relationship; 
• parenthood; 
• problems at school; 
• racism; 
• responsibility; 
• searching for a better life; 
• self-discovery; 
• social differences; 
• social prejudice; 
• stereotypes; 
• TV; 
• working-class families; 
• young employment.

Następnym krokiem był oczywiście podział na grupy i wybór filmów, kolejnym – opracowanie wybranych przez siebie scenek. Jeśli film był angielskojęzyczny, uczniowie przygotowywali również polskie tłumaczenie; jeśli polski – tłumaczyli dialog samodzielnie na język angielski (jako opiekun projektu służyłam konsultacjami językowymi na tym etapie). Cała scenka przedstawiana była przez uczniów w szkole lub na jej terenie, w zależności od potrzeb. Na przykład parkour z filmu Yamakasi odbywał się w auli, Love Me if You Dare – w bibliotece, Komornik – we wnęce na korytarzu, scena z My, dzieci z dworca Zoo – w podziemiach szkoły, Leon zawodowiec – w nauczycielskim pokoju socjalnym, Chłopaki nie płaczą – na korytarzu szkolnym na ostatnim piętrze oraz w ogrodzie przed budynkiem szkolnym, scena z rozprawy ­rozwodowej w filmie Tato – w klasie. Całość dialogów (w wersji angielskiej, oczywiście) była przez uczniów opanowana pamięciowo. Charakteryzacja, kostiumy, scenografia – to również pozostawało w gestii uczniów. Ich widownię stanowili pozostali uczniowie klasy. Cztery osoby podjęły się dokumentacji fotograficznej.
Do projektu uczniowie wybrali podane w tabeli filmy, a skupili się na konkretnych scenach, obrazujących wybraną przez nich i bliską problematykę. 
Dokumentację tego projektu stanowi sporządzona przez uczniów publikacja, zawierająca: listy dialogowe (w języku angielskim i polskim), krótkie eseje autorstwa uczniów (w języku angielskim) dotyczące poruszanych w filmie problemów, z którymi borykają się młodzi ludzie. Oprócz tego informacje na temat reżysera i aktorów oraz zdjęcia oryginalnych plakatów filmowych. A także – co najciekawsze – umieszczone obok siebie zdjęcia z przedstawienia oraz printscreeny z odpowiedniej, oryginalnej sceny w filmie. 
Nie trzeba chyba opisywać, jak świetnie uczniowie się bawili,...