Antologia literatury angielskojęzycznej w komiksie. Comic strip project

Podzieliłam się tymi przemyśleniami ze swoimi uczniami klasy obywatelskiej. Zapytałam ich też, czy uważają takie przedsięwzięcie za możliwe do przeprowadzenia, a jeśli tak, to jak wiele straciłaby konkretna książka na takim zabiegu? Rozpętała się burzliwa dyskusja, w wyniku której uczniowie postanowili podjąć się podobnego zadania. Co z tego wyniknęło?

Z uwagi na przedmiot, którego uczę, zdecydowaliśmy zająć się literaturą angielskojęzyczną. Pierwszym krokiem był wybór opowiadania lub powieści ulubionego autora – większość uczniów była zdania, że musi to być ktoś, kogo znają i kochają. Znalazła się jednak grupa osób, które poprosiły mnie o zaproponowanie im jakiejś pozycji, jednakże w ramach określonego, wskazanego przez nich gatunku literackiego. Całą sprawę ułatwił fakt, że posiadamy w naszej szkole pokaźną biblioteczkę książek w języku angielskim na kilku różnych poziomach trudności (działa u nas Reading Club), publikowanych przez kilka dostępnych w Polsce wydawnictw podręczników szkolnych oraz niektóre polskie domy prasowe.

Następny etap to właściwy dobór poziomu trudności językowej. Znalazło się kilka osób, które czytały wybrane książki w (nieuproszczonej) wersji oryginalnej (na przykład miłośnik serii Świata Dysku Terry’ego Pratchetta wybrał Thud!) albo w wersji zaawansowanej (na przykład Great Expectations Karola Dickensa). Kilkoro uczniów zdecydowało się na wersje na poziomie podstawowym (na przykład The Picture of Dorian Grey Oskara Wilde’a), a pojedyncze osoby zilustrowały za pomocą komiksu swoją ulubioną książkę w języku polskim. Jednakże najczęściej wybierany był poziom średnio zaawansowany, np. I, Robot Izaaka Asimova czy My Cousin Rachel Daphne Du Maurier, przy czym pięcioro uczniów zdecydowało się na książki, które poznali dzięki ich wersjom filmowym (np. Gladiator, Forrest Gump, Billy Elliot czy Braveheart).

Kolejnym krokiem było streszczenie głównego wątku w postaci komiksu w języku angielskim. Tylko jedna osoba skorzystała z pomocy koleżanki przy tworzeniu rysunków (ale treść dobrała samodzielnie, podobnie jak wypowiedzi bohaterów). Pozostałe osoby samodzielnie ilustrowały wybrane przez siebie pozycje, przy czym dobór technik był bardzo zróżnicowany. Narzuciliśmy sobie jedno ograniczenie – format A4, ale około połowa uczestników rysowała w pionie, pozostali – w poziomie. Dlatego też dokumentacja projektu składa się z dwóch tomów: w wersji „portretowej” i „krajobrazowej”. Dominowały rysunki (czarno-białe lub kolorowe), ale sporo było też kolaży (wycinanek, wydzieranek). Bardzo szybko jednak okazało się, że narzucona początkowo jednolita i bardzo niewielka liczba „kadrów” (8) nie ma szansy powodzenia. Uczniowie odeszli od tej decyzji już na początku projektu. W rezultacie liczba rysunków waha się od 6 do 28 (średnio wypadło po 13 na komiks).
 

Do projektu włączyłam też swoją ówczesną klasę humanistyczną, która spo...