I’m game! – gry gramatyczne na każdą okazję

Card games

Wszyscy uwielbiamy karcianki i planszówki. Większość z nich można zaadaptować na potrzeby zajęć językowych. Wystarczy komunikować się z uczniami podczas gry po angielsku i przygotować pulę zadań, z której uczniowie będą losować przed wykonaniem ruchu w grze. Zadania dopasowujemy do zagadnienia gramatycznego, które musimy przećwiczyć, a co jakiś czas możemy połączyć kilka tematów gramatycznych i zrobić większą powtórkę. Mogą to być napisane na małych karteczkach zdania do uzupełnienia lub dokończenia, pytania, tematy do wypowiedzi przez 15–30 sekund, zdania twierdzące, które uczeń ma zamienić na przeczenia lub odpowiedzi, do których trzeba wymyślić pytanie. W większych grupach można grać w parach, a duże klasy warto podzielić na kilka grup. 

O ile gry planszowe są dość drogie, o tyle talia kart kosztuje kilka złotych i jest w zasięgu większości szkół i nauczycieli. 

Świetnie sprawdza się gra w kolekcjonowanie, w której uczniowie losują karty z kupki, wykonują zadania językowe i starają się uzbierać odpowiednią sekwencję, np. trzy karty tego samego koloru lub trzy takie same figury. Każdy kolor (kier – hearts, karo – diamonds, pik – spades, trefl – club) ma przypisane zadanie, np.: Make 3 sentences about your last summer; Say what you are going to do after school today; Tell your classmates what you would do if you won a lottery; Choose an object in the classroom and describe it in 2 sentences. Możemy też wykorzystać wspomniane wcześniej zadania i posortować je na cztery pule ­przypisane ­odpowiednim kolorom w kartach. Uczeń mówi, jaką kartę wylosował, np.: I’ve got a jack of diamonds, i wykonuje adekwatne zadanie językowe. Kolejny uczeń losuje, mówi, co ma, i wykonuje zadania, i tak gra się toczy, aż któryś z uczniów nie uzbiera odpowiednich 3 kart. W małych grupach możemy zbierać do 4 pasujących kart i używać części talii od 10 do asa, a w większych przyda się cała talia. Rozgrywkę możemy uatrakcyjnić opcją trade, która pozwala uczniom wymieniać się kartami na określonych zasadach. Gracz może powiedzieć, jakiej karty szuka, np.: I’m looking for a queen or a diamond. Kiedy zgłosi się ktoś chętny i powie, np.: I’ve got a diamond and I’d like a club or a king in return i uzyska odpowiedź, że taka wymiana jest możliwa, gracze muszą z pamięci powiedzieć swoje zdania z ostatniej rundy, aby transakcja doszła do skutku. Takie uatrakcyjnienie mobilizuje uczniów do słuchania siebie wzajemnie i dobrze sprawdza się w grupach do 10 osób przy krótkich zadaniach polegających na odpowiedzi na pytanie czy dokończeniu lub uzupełnieniu zdania. 

Online game shows

Powtórkowe gry językowe możemy sprawnie przygotować dzięki narzędziom internetowym. W sieci znajdziemy wiele generatorów teleturniejów, m.in.: Jeopardy (Va Banque) lub Who Wants to Be a Millionaire (Milionerzy). Możemy w nie zagrać z klasą na zasadach podobnych do oryginału lub zmodyfikować je, np.: dzieląc klasę na trzy rywalizujące drużyny. Ekscytacja będzie spora, jeżeli wyświetlimy grę na tablicy interaktywnej lub projektorze, poprzestawiamy z uczniami ławki w sali, przygasimy światło i np. wprowadzimy gadżet typu dźwiękowe buzzers, którymi drużyny będą zgłaszać się do odpowiedzi. Jeśli uczniowie używają telefonów, w każdej drużynie można ściągnąć na jeden aplikację typu sync buzzer. Wiele znanych i lubianych teleturniejów, takich jak np. Familiada, możemy przygotować samodzielnie bez generatora. Pytania i zadania w grze dostosowujemy do tematyki wymagającej utrwalenia. 

Jeżeli gramy ze starszymi uczniami, możemy wprowadzić element rywalizacji i nagrody, np. wygrana...