Przepis na (nie)idealną lekcję

W swoim życiu za­­­­wodowym spotkałam się z różnymi typami scenariuszy czy kon­­­­­spektów lekcji, których zadaniem jest utrzymać lekcję w pewnych ramach metodycznych i pomóc, zwłaszcza młodemu lektorowi, nabrać wprawy na poszczególnych etapach zajęć, które mogą zupełnie inaczej wyglądać dla każdej grupy językowej, którą prowadzimy. Zdarzało mi się pisać ten sam scenariusz dla trzech różnych grup i za każdym razem wyglądał inaczej, bo każda grupa jest inna i na swój sposób wyjątkowa.
Bardzo cieszę się, gdy lektorzy w szkole językowej, w której pracuję, dostają do ręki scenariusz lekcji pokazowej dla rodziców/opiekunów prawnych i dzwonią do mnie ze swoimi poprawkami, bo – na przykład – daną część lekcji chcą zrealizować w innym mo­mencie zajęć albo wiedzą, że jakiś element scenariusza z ich grupą ję­­zy­kową akurat nie powiedzie się. Wte­dy wiem, że są już na wyższym etapie wtajemniczenia i jeśli są w stanie logicznie i, używając racjonalnych argumentów, przedstawić mi swoje racje, nie ma problemu – zmieniaj scenariusz. Bowiem tak naprawdę o to w tym wszystkim chodzi – scenariusz czy konspekt zajęć to pewna baza, którą dopasowujemy do naszych uczniów, a nigdy odwrotnie.
Współpracuję także z lektorami, którzy dobrze rokują na przyszłość, ale brak im jeszcze tej elastyczności i przede wszystkim doświadczenia, które umożliwiłoby im wewnętrzny sprzeciw wobec schematów, ale pocieszam ich, że to wszystko przyjdzie z czasem. W realizowaniu konspektu/scenariusza nie ma niczego złego, pod warunkiem że dotyczy to początków pracy zawodowej lektora, a nie jest to stały element jego lektorskiego działania.
W niektórych szkołach językowych, zwłaszcza tych pracujących konkretną metodą, lektorzy mają dostęp do bazy, która zawiera konspekty/scenariusze każdych zajęć. Niektórzy metodycy wymagają realizowania ich krok po kroku, inni pozwalają na drobne modyfikacje. W wielu szkołach językowych lektorzy są zobligowani do przygotowywania konspektów/scenariuszy do każdych zajęć, co dla początkującego lektora może być bezpieczne, ale dla tego bardziej doświadczonego, twórczego i który nie ma potrzeby spisywania ich na papierze, może być źródłem frustracji i gniewu. Znam także szkoły, w których „hulaj dusza piekła nie ma”! Lektorzy robią, co chcą, a nikt tego nie weryfikuje i nie poddaje ewaluacji.
Raczkującym lektorom zdecydowanie polecam korzystanie z „gotowców” i w miarę poznawania grupy, modyfikowanie ich. I często podczas obserwacji zajęć widzę, że lektor ma swoje notatki, na które rzuca okiem. Nie wymagam tego, aby lektor dawał mi scenariusz/konspekt zajęć, gdyż przychodząc na zajęcia wiem, co chcę zobaczyć, a w razie jakiś moich niepokojów, po prostu pytam. Odpowiedzialność za jakość zajęć spoczywa na lektorze. Nigdy nie uprzedzam ich, że pojawię się na zajęciach, żeby zderzyć moje oczekiwania z rzeczywistością. Zaledwie kilka razy stanowczo poprosiłam poszczególnych lektorów o bieżące korzystanie z gotowych czy przygotowywanie swoich konspektów/scenariuszy, gdyż sami tego nie zrobili, a lekcja była zdecydowanie zbyt chaotyczna z uwagi na ich brak doświadczenia oraz, czasami niestety ułańską fantazję, która wyrosła na kanwie przekonania – posługuję się językiem obcym, więc bez problemu poprowadzę dobre zajęcia. Tutaj uprzejmie przypomnę wszystkim, że umiejętności lingwistyczne nie wystarczą do przeprowadzenia dobrych zajęć, a ich gwarantem jest między innymi praktyka, która nijak się ma do dyplomu ukończenia studiów filologicznych. Brutalne, ale niestety prawdziwe.
W szkole państwowej, w której pracuję, dyrektor szkoły zawsze uprzedza nauczycieli o tym, iż przyjdzie obejrzeć lekcję. Podaje nawet konkretny termin prosząc o przygotowanie albo konspektu, albo scenariusza na bazie szkolnego dokumentu. Moim zdaniem nie jest to właściwe. Wiem, że niektóre rzeczy i tak wyjdą, jak szydło z worka, ale inne, które jako metodyk chcę zobaczyć, będą skrzętnie ukryte.
Poniżej podaję przykładowe arkusze, przypominając jednocześnie, że nie ma jednego uniwersalnego dokumentu obowiązującego we wszystkich szkołach państwowych, prywatnych czy językowych. Są one raczej efektem pracy osób decyzyjnych z danych placówek i mogą się między sobą w jakimś zakresie różnić. Dokumenty mogą być przygotowane w języku polskim lub w języku nauczanym przez lektora – wiele zależy od tego, kto obserwuje Twoje zajęcia i czy ta osoba posługuje się językiem, którego nauczasz. Ja zamieszczam te w języku polskim, wychodząc z założenia, że te w języku obcym są dołączane do zestawów dla nauczycieli, a co za tym idzie – szeroko dostępne. Natomiast te przeznaczone dla dyrektora szkoły, który w większości przypadków nie posługuje się nauczanym przez Ciebie językiem, wzbudzają zazwyczaj najwięcej emocji.