0
1803
Wyobraź sobie sportowca, który bez rozgrzania mięśni staje na linii startu, rzuca oszczepem albo skacze wzwyż. Wyobraź sobie ogrodnika, który bez przygotowania gleby sadzi rośliny, albo wielbiciela kawy, który o poranku zapomina o przygotowaniu kubka tego napoju. Okropne, prawda? Niedopuszczalne! A teraz popatrz na swoich uczniów i zastanów się, czy pozwalasz się im „rozgrzać” i przygotować na to, co się za chwilę stanie na Twoich zajęciach online (i nie tylko)…
Rozgrzewka to obowiązkowa część zajęć językowych, tzw. uruchomienie uwagi, niezwykle ważny etap, podczas którego pozwalamy uczniom „przełączyć się”, wejść w atmosferę, zbudować poczucie bezpieczeństwa i łagodnie przejść do celu lekcji. Kilka początkowych minut (3–5 min) może zdecydować o skuteczności całego spotkania. Ten krótki wstęp powinien wprowadzić mózgi naszych uczniów w stan gotowości i oczekiwania na dalszy rozwój wydarzeń. Dlatego dobrze, jeśli warm-up jest przyjemny, zaskakujący, pobudzający ciekawość i oddziałujący na zmysły.
Czy zatem ucząc online zapewniamy naszym uczniom ten ważny etap? Jak go zorganizować, aby spełniał powyższe cele? Zapraszam na przegląd pomysłów na rozgrzewki językowe online z podziałem na dwie grupy: rozgrzewki bez e-narzędzi oraz warm-up’y przygotowane przy pomocy prostych i intuicyjnych darmowych stron internetowych. Zaznaczam, że artykuł dotyczy rozgrzewki przeprowadzanej w warunkach online na żywo (możliwość udostępniania ekranu, przesyłania plików, podziału na breakout roomy), ale pomysły można swobodnie przystosować do pracy bezpośredniej w klasie.
POLECAMY
Cel rozgrzewki językowej to przede wszystkim:
- Uruchomienie i skupienie uwagi ucznia.
- Wprowadzenie w nastrój zajęć.
- „Przełamanie lodów”.
- Wytworzenie elementu oczekiwania, zaintrygowanie ucznia.
- Komunikacja.
- Powtórzenie i utrwalenie materiału – recycling językowy.
- Wzrost motywacji.
- Nakierowanie na cel lekcji.
No e-tools needed!, czyli WARM-UP bez e-narzędzi
- Odgadnij temat lekcji – pokazujemy na ekranie chmurę wyrazów lub zdjęcie ściśle powiązane z tematem i celem zajęć. Prosimy, aby uczniowie przedyskutowali w parach lub małych grupach, o czym będą zajęcia, generując przy tym jak największą ilość słownictwa (wyrażeń, kolokacji), oraz aby spróbowali sformułować temat (cel) zajęć. Można przygotować pytania pomocnicze.
- Taboo ze słówkami – nauczyciel przesyła każdemu uczniowi jedno słówko na prywatnym czacie (np. z poprzedniej lekcji) i prosi, aby uczeń wytłumaczył je na forum (podał jego definicję) bez używania tego słowa. Uczniowie mogą zadawać pytania. Uczeń, który odgadnie słowo układa z nim zdanie.
- I’m like..., czyli „Jestem jak...” – czasami, gdy podczas powitania wyczuwam w grupie obniżoną energię lub, odwrotnie, nadmierne rozgadanie i ekscytację, proszę, aby uczniowie rozejrzeli się dookoła i wybrali jedną rzecz (taką, która pierwsza przyciągnie ich wzrok i uwagę). Następnie proszę, aby dokończyli zdanie: „Jestem jak… (ta rzecz), ponieważ…”. Wychodzi z tego niezła sesja terapeutyczna, uczniowie czasami znajdują niezwykłe porównania i tym samym pobudzają mózg do pracy oraz gimnastykują język (przykłady z mojej klasy: I’m like the sun outside the window – cheerful and full of energy. I’m like a computer – I have a lot of information and I give advice to my friends. I’m like a sofa – lazy and sleepy).
- Chain story – „łańcuszkowe” historie to fantastyczny sposób na rozgadanie uczniów. Nauczyciel podaje pierwsze zdanie (najlepiej, jeśli dotyczy minionych zajęć lub materiału, który chcemy powtórzyć). Uczniowie po kolei muszą dodać jedno zdanie do opowieści (można wypisać słowa, które powinny znaleźć się w opowieści). I tak, np., powtarzając czas Past Simple, zaczynamy zdaniem: Yesterday Karen met Tom. Pierwszy uczeń dodaje: They decided to go to the cinema. Kolejny: Karen and Tom saw a very boring film. Kontynuujemy historię do momentu wypowiedzenia zdania przez ostatniego ucznia. Aby pozostali słuchacze się nie nudzili, prosimy, aby notowali każdy czasownik w czasie przeszłym, jaki pojawi się w opowieści. Na zakończenie zajęć można spróbować odtworzyć całą historię na podstawie słów, które zostały zanotowane.
- 30-second talk – podajemy 3–5 słówek (np. z poprzedniej lekcji albo wprowadzamy nowe, proste słownictwo) i prosimy, aby uczniowie rozmawiali w parach – jest jeden warunek: podczas 30-sekundowej rozmowy muszą użyć wszystkich podanych słów.
- Expanding story – nauczyciel pisze jedno słowo. Zadaniem uczniów jest dodanie od 1 do 3 kolejnych. Np. zaczyna słówko go, uczeń dopisuje go to bed, następny go to bed right now, kolejny She said: go to bed right now. Jedyną zasadą jest to, że słowa dodajemy tylko na początek lub koniec tego, co już zostało napisane. Oczywiście inną odmianą „expanding story” jest dodanie słówek w jakimkolwiek miejscu w...
