Zaklinamy rzeczywistość, czyli jak wrócić do szkoły po pandemii

Przez cały czas trwania pandemii, od około połowy marca, organizowałam spotkania internetowe na żywo w formie webinarów, na których uczyłam nauczycieli jak uczyć online przez czas trwania tego trudnego dla edukacji zdalnej okresu.
 

Problemy techniczne, strach przed nieznanym, stres… Czy tak musi być we wrześniu, kiedy wrócimy i nadal każą nam uczyć zdalnie? A jeśli nie wrócimy do internetu, tylko do szkół, to jak będzie wyglądała nasza stara-nowa szkolna rzeczywistość? 

Bardzo dużo się nie zmieni. Wciąż można korzystać z narzędzi online w klasie stacjonarnej i vice versa. Prowadząc szkolenia z tego właśnie zakresu wielokrotnie zadawałam pytania nauczycielom dotyczące ich samopoczucia, wiedzy i umiejętności w kontekście nauczania zdalnego, a także odczuć jak z tym nauczaniem radzą sobie i jak przyjmują to ich uczniowie. Odpowiedzi były bardzo dojrzałe i myślę, że jest się z czego uczyć podejścia i skąd czerpać inspiracje. Nauczyciele mieli podzielić się ich zdaniem najlepszą radą z kimś, kto też uczy online:
 

Nie bój się pokazać, że czegoś nie potrafisz włączyć/uruchomić/przełączyć. Sama często powtarzam, że uczymy się teraz pracować w takich warunkach wszyscy razem, zachęcam więc, aby uczniowie mi pomagali, jeśli są w stanie	Taka postawa budzi dużą dozę poczucia sprawczości u ucznia. Jeśli oddajemy taką sprawczość w ręce ucznia, to on zaczyna też brać większą odpowiedzialność za swój proces uczenia się. Jeśli pytam Janka jak uruchomić czat w Google Hangouts albo zmienić tło na MS Teams, to Janek automatycznie zaczyna czuć większą przynależność do tej grupy, nabiera do siebie większego szacunku. Ja odwracam autorytety, a atmosfera w mojej grupie podczas zajęć zdalnych fajnie się buduje i każdy czuje, że nie musi być doskonały w swoich kompetencjach. Nauczyciel nie musi wiedzieć wszystkiego o internecie, a uczeń nie musi wiedzieć wszystkiego o języku obcym – wspaniała kombinacja, która powoduje, że uczniowie nie boją się popełniać błędów podczas mówienia, a tym samym chętniej mówią w języku obcym
Wyobraź sobie, że to Ty jesteś uczniem. Przedstaw i przygotuj lekcję w taki sposób, abyś Ty jako uczeń miał z niej frajdę i nauczył się czegoś nowego	Takie postawienie sprawy jest świetnym sposobem na zastanowienie się i krótką refleksję, czego tak naprawdę oczekują moi uczniowie. Istnieje taka technika komunikacji, którą nazywamy „reframing”. To technika, która pozwala na to, aby zatrzymać się i nałożyć pewne nowe ramy na coś, co już posiada nasze ramy. Chodzi o perspektywę. Wszystko, co obserwujemy i wszystko, co komentujemy nosi już nasz własny filtr, naszą własną „ramę” i patrzymy na to z jednej tylko perspektywy. Trzeba tę ramę odczepić, poruszać nią, przewrócić o inny kąt, przesunąć, a może nawet wymyślić nową i przyczepić z powrotem do danego obrazka. Poprzez oglądanie tej samej sytuacji z innej perspektywy jesteśmy w stanie zrozumieć czyjś punkt widzenia i odnieść się do niego w sposób naprawdę efektywny. Nie od dziś wiadomo, że nie wszystko to, co nas śmieszy też innym sprawia radość, będzie śmieszyło, bawiło, wzruszało i uczyło naszego ucznia. Przypatrzmy się i przyjrzyjmy co lubią, na co zwracają uwagę i jakie profile w mediach społecznościowych obserwują nasi uczniowie. Nie wiesz? Zapytaj! Rozmowa z uczniami jest najfajniejszą formą rozgrzewki językowej na początku lekcji
Poczucie humoru to podstawa	Nie muszę chyba nikogo do tego przekonywać – każdy lubi osobę, która potrafi go rozśmieszyć. Każdy lubi się cieszyć, śmiać i radować! Są różne sposoby na rozśmieszenie uczniów. Można zrobić sobie śmieszki z siebie samego, zakładając specjalną opaskę z uszami lub zabawny kapelusz, kiedy jesteśmy widoczni na ekranie online – przecież robiliśmy podobne rzeczy podczas zajęć stacjonarnych. Kolejnym sposobem na rozśmieszenie uczniów jest sarkazm lub ironia. Uczniowie powyżej 10. roku życia na pewno już oglądają memy i śmieszą ich żarty abstrakcyjne. Można w ten sposób bawić się z wykorzystaniem komiksów, obrazkowych historyjek i tworzyć animacje, które opowiadają jakieś historie. Bohaterowie takich animacji mogą równie dobrze mówić, wypowiadać zabawne dialogi, które są wymyślone przez naszych uczniów. W internecie istnieje mnóstwo narzędzi, dzięki którym możemy stworzyć bardzo szybko komiks, animację lub śmieszną bajkę, podkładając głos. Oczywiście wszystko w języku obcym. Kolejnym przykładem na wykorzystanie poczucia humoru i śmiesznych zagadnień jest użycie memu. Często pytacie mnie, jak używać memów na lekcji i dlaczego miałoby to być fajnym pomysłem na prowadzenie zajęć językowych. Tu nie chodzi o to, żeby nauczyciel wymyślał memy – wymyślać je mogą uczniowie i to oni będą nadawali im pewien językowy ton, który powoduje, że te małe prace w postaci memów są dla uczniów śmieszne, zabawne i językowe jednocześnie. Dzięki nim lepiej zapamiętują wiedzę, której nauczyli się na lekcji, na przykład słownictwo
Przez całą lekcję online próbuję, aby uczniowie byli aktywni – proszę, aby odpowiadali kolejno na pytania. Dzisiaj ich zaskoczyłam, gdyż nie pytałam po kolei, a losowo	Czasami nie jest to takie oczywiste, żeby nasi uczniowie podczas nauki online musieli włączać swój mikrofon i rzeczywiście odpowiadać na pytania albo wręcz sami wykazywać inicjatywę i włączać się do dyskusji czy zajęć. Dużo tutaj też zależy od samego nauczyciela. Jeżeli nauczyci...