Christmas Special: Scrapbooks Wspomnienia i marzenia na rozgrzewkę na przełomie jesieni i zimy

Innymi słowy: proponuję, aby tegoroczne zajęcia przed świętami poprowadzić nietuzinkowo i nietypowo. Myślę tu szczególnie o tych klasach, z którymi pracujemy wiele lat i zdążyliśmy już nieraz pośpiewać wspólnie kolędy i zimowe przeboje oraz omówić słownictwo i tradycje świąteczne. W okolicy świąt Bożego Narodzenia jeszcze bardziej kierujemy się metodycznie pozytywną zasadą, że na lekcji powinno być miło, bezpiecznie, przyjaźnie, wspierająco. Zaś na przełomie jesieni i zimy, kiedy dni są krótkie, obowiązków wiele, a nastroje uczniów wyraźnie podupadają, warto jest odwołać się do przyjemnych wspomnień: zaangażować, zmotywować uczniów do pracy, nawiązując do ich ulubionego czasu w roku – letnich wakacji.

Powtarzając za Wikipedią, scrap­booking jest sztuką ręcznego tworzenia i dekorowania albumów ze zdjęciami i z pamiątkami. Angielska nazwa, która zadomowiła się również w języku polskim, łączy słowo scrap, oznaczające skrawek, wycinek, z book, czyli książką. Stąd bierze się scrapbook, czyli taki właśnie kreatywny osobisty album: samodzielnie połatany, powyklejany, skompilowany. W jego tworzeniu nie ma określonych reguł, zasady i techniki są gruncie rzeczy zupełnie dowolne. Czasami to kolaż, w którym zdjęcie z instaksa, bilet z metra, znaleziony w James Park guzik i pióro gołębia spod pomnika królowej Wiktorii, otoczone wieńcem narysowanym wielobarwnymi żelopisami potrafią doskonale zatrzymać wspomnienie z londyńskiej wycieczki. Kiedy indziej jest to mozaika z zebranych na letniej plaży muszli lub zasuszonych polnych kwiatów. Albo oryginalna ramka do zdjęcia ze Śnieżki, wykonana z kamyczków z górskiego szlaku i słomki z kartonika soku, który wypiliśmy w schronisku na szczycie. Może to być też program obejrzanego musicalu lub bilet do muzeum w otoczce kolorowych esów-floresów, ozdobiony i skomentowany osobistymi wrażeniami. Scrapbooking jest prawdziwą sztuką zatrzymania chwili – tworzenia wspomnienia. Wystarczy kilka trików, by karta brystolu lub album nabrały niezwykłej i niepowtarzalnej formy. The sky is the limit!

Scrapbooki nie są specjalnie nowym wymysłem. W tradycji angielskiej od dawna znane były tzw. commonplace books, czyli notatniki z ciekawostkami, mądrościami, cytatami, poradami, anegdotami i przepisami. W polskiej zaś historii była moda na silva rerum (las różności), jak nazywano różne zapiski, notatki, pamiętniki naszych szlacheckich przodków. Obecnie można tworzyć scrapbooki ręcznie, można też korzystać z dostępnych form cyfrowych. Stosuję odpowiedni program lub wchodzę na scrapbookingową stronę, wybieram pasujące mi tło, wklejam zdjęcie, wyszukuję wymarzone dodatki, mogę nawet dodać wzmacniającą wspomnienia ścieżkę dźwiękową. Przykładowy digital scrapbooking: https://www.adobe.com/express/create/scrapbook.

W sieciowych, osiedlowych oraz internetowych sklepach papierniczych można kupić sporo gotowych ozdób i dodatków do ręcznie tworzonych scrapbooków. Naklejki, pianki, koronki, ozdobne sznurki, wstążki, pierze, kryształki, nity, muszelki, barwiony piasek, kleje, taśmy i tasiemki – dostępne akcesoria są wręcz nieograniczone. The world is your oyster.

O ogólnej popularności i użyteczności tworzenia scrapbooków świadczy także fakt, że w kalendarzu świąt nietypowych znalazł się ich dzień. Jest to pierwsza sobota w maju. A praca nad scrapbookami na lekcji języka angielskiego jest dobrym przykładem metody aktywizującej uczniów, czyli bazującej na działaniu, przeżywaniu, odkrywaniu, tworzeniu i personalizowaniu. Co więcej, wprowadza przyjazną i luźną atmosferę w klasie oraz daje uczniom możliwość dzielenia się swoimi doświadczeniami. Tego rodzaju zajęcia językowe i papieroplastyczne są doskonałą mnemotechniką. Tworzenie scrapbooka pomaga przechować, zapamiętać i utrwalić istotne emocjonalnie dla użytkownika informacje, czyli wzmocnić ślad pamięciowy, jak psychologowie nazywają przejście z pamięci krótkotrwałej do pamięci długotrwałej. Tym pożądanym śladem w wypadku lekcji angielskiego może być leksyka, gramatyka, fakty kulturowe lub utrwalone sprawności językowe. Zaangażowany uczeń może pokazać się z innej strony przed grupą, zaistnieć w nowym wymiarze, zaskoczyć rówieśników i zdobyć ich aprobatę, zaś nauczyciel zadba o poprawność „językowej produkcji”.

 

 

Wspomnienia mają bezcenną wartość i zaleca się ich pielęgnowanie. Dobre wspomnienia mogą bowiem niemal góry przenosić. A już na pewno poprawić nastrój, pomóc znaleźć chęć i motywację do działania. Siłę dobrych wspomnień uczniowie znają choćby z powieści i filmów o Harrym Potterze. Czarodziej z Hogwartu nieraz przywoływał dobre wydarzenia z przeszłości, by magia mogła działać. A w zwyczajnych okolicznościach szkolnych wspomnienia mogą wspomagać kojarzenie, łączyć is...