MY FAMILY – WHAT A PRETTY PICTURE! Projekt uczniowski z języka angielskiego oraz historii sztuki

Projekt powstał podczas realizowania działu FAMILY. Na jednej ze stron przedstawiono dużą, kolorową kopię obrazu Francisca Goyi „The Family of Carlos IV”. Reprodukcji towarzyszyło nagranie, opisujące szczegółowo obraz oraz znajdujące się na nim postacie. Na podstawie odsłuchanego nagrania uczniowie mieli za zadanie zidentyfikować wszystkie osoby należące do hiszpańskiej rodziny królewskiej. Celem ćwiczenia było poszerzenie słownictwa z pola leksykalnego RODZINA. Lekcję prowadziła praktykantka (studentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim), która – ponieważ uczniowie szybko uporali się z zadaniem i zostało jeszcze sporo czasu do dzwonka – zaproponowała, aby naszkicowali swoje własne rodziny. Co z tego wyszło? 

Szczerze przyznam, że rysunki uczniów, mimo że robione na szybko i najprostszą techniką (długopis/pisak/ołówek plus biała kartka papieru), ogromnie się udały. Pomyślałam, że temat RODZINA jest często traktowany po macoszemu, jako „nudny”, a jednocześnie jest faktem, że w zestawach maturalnych (zarówno do ustne,j jak i pisemnej matury) tematyka ŻYCIE RODZINNE I TOWARZYSKIE jest bardzo często obecna, wręcz nawet nadreprezentowana. Chciałam więc jakoś te zabawne rysunki wykorzystać, przy czym nie bardzo wiedziałam jak. W międzyczasie córka wróciła z krótkiego pobytu w Barcelonie i przywiozła mi w prezencie album. Coś, co w nim zobaczyłam podsunęło mi pewien pomysł. Otóż na jednej ze stron albumu figurują obok siebie dwie reprodukcje: jedna to „La Familia de Felipe IV o Las Meninas” Diego Velasqueza z 1656 roku (obecnie w Muzeum Narodowym Prado w Madrycie), druga – „Las Meninas (segun Velasquez) No 1” Pabla Picassa z roku 1957 (obecnie w Muzeum Picassa w Barcelonie). Pablo Picasso, zainspirowany obrazem Velasqueza, po upływie 300 lat namalował coś w rodzaju „analogii”, „odpowiednika” pierwowzoru. Są to dwa zupełnie różne pod każdym względem dzieła, a jednak – jak widać na pierwszy rzut oka – podobieństwo jest uderzające.

Zdecydowałam, że może spróbuję zachęcić uczniów do poszukania profesjonalnych „odpowiedników” ich własnych szkiców w internecie, a następnie porównania ich na forum klasy. Nasza twórcza interpretacja przybrała postać wypowiedzi w języku angielskim (trwających od pięciu do nawet dwudziestu minut). Każdej ustnej prezentacji towarzyszył oryginalny szkic z lekcji oraz – wyszukany w internecie – jego „odpowiednik”. Koleżanka, ucząca w klasie 2 h historii sztuki, wzięła na siebie opiekę nad projektem pod kątem artystycznym.