Po(st-it)mysłowy nauczyciel. Jak skutecznie uczyć przy pomocy karteczek samoprzylepnych?

✓    Sticky reading/listening – przed zajęciami nauczyciel wypisuje na karteczkach kilka kluczowych słów z tekstu/nagrania oraz pytań, które dotyczą materiału. Karteczki przykleja losowo (po równą ilość pytań i słów) pod krzesłami uczniów. Uczniowie odklejają karteczki spod krzeseł, a następnie zajmują miejsce na krześle – ich zadaniem jest przeczytanie tekstu lub wysłuchanie nagrania oraz udzielenie odpowiedzi. Następnie pracują ze słownikiem (książkowym lub na telefonie), wyszukują znaczenia słów i tłumaczą je swoim kolegom w języku angielskim. Zadaniem kolegów jest tworzenie zdań z nowo poznanymi słowami. Tym sposobem nauczyciel ma możliwość monitorowania i poprawiania błędów, a odpowiedzialność za naukę jest przeniesiona na uczniów, co motywuje ich do pracy.

✓    Unstick and run reading/listening – wariacja na temat zadania z poprzedniego punktu: tym razem pytania do tekstu/nagrania rozklejone są po całej szkole. Zadaniem uczniów jest dobranie się w pary i odnalezienie pytań, ale mogą odkleić i zabrać do klasy tylko jedno pytanie na raz. Po udzieleniu odpowiedzi na pytanie (ustnie lub pisemnie) mogą szukać następnej karteczki, wygrywa ta drużyna, która zbierze najwięcej karteczek. 

✓    Wordcards – podczas czytania/słuchania uczniowie mogą wypisywać na post-itach nowe słowa, które następnie można omówić i wprowadzić, a gotowe karteczki wykorzystać w późniejszych etapach lekcji, np. podczas utrwalania słownictwa lub zadań na mówienie. Dzięki temu nauczyciel oszczędza swój czas – nie musi antycypować słów sprawiających problem uczniom, bo zdaje się na wybór swoich podopiecznych, dodatkowo w ten sposób powstają gotowe materiały (znowu bez ingerencji nauczyciela!) wielokrotnego użytku.

Słownictwo

✓    Wprowadzanie i utrwalanie nowego słownictwa – post-ity świetnie sprawdzają się podczas wprowadzania nowego słownictwa. Można je wykorzystać do zadań typu brainstorming – nauczyciel zapisuje na tablicy słowo lub pytanie, a uczniowie doklejają obok niego swoje skojarzenia wyrazowe lub pisemne odpowiedzi. Zadanie pozwala ćwiczyć umiejętność pisania, a powstałe w ten sposób fiszki wyrazowe można wykorzystać w kolejnych aktywnościach. Wszystkie nowe wyrazy, pojawiające się na lekcji i zapisywane na post-itach, uczeń może sprawdzić w słowniku, dzięki czemu nauczyciel częściowo przekazuje mu odpowiedzialność za naukę. Karteczki można wykorzystać również w zadaniach typu łączenie: wprowadzając nowe słownictwo, zapisujemy na osobnych karteczkach wyrazy oraz ich przeciwieństwa lub synonimy – zadaniem uczniów jest łączenie wyrazów w pary. Kolejnym sposobem efektywnego wprowadzenia i utrwalenia słownictwa może być zadanie o nazwie scrambled words: uczniowie zapisują na karteczkach jeden wyraz, ale w taki sposób, żeby na jednej karteczce znalazła się tylko jedna litera. Następnie mieszają kolejność liter, a zadaniem drugiego ucznia jest odszyfrowanie słowa.

✓    Fiszki – uczniowie mogą wykorzystać karteczki samoprzylepne do tworzenia fiszek nie tylko z nagrań lub tekstów, ale podczas całych zajęć. Wszystkie nowe słowa pojawiające się w ich trakcie mogą zapisywać na karteczkach 
i wrzucać do specjalnego słoika, vocabulary jar, a następnie wykorzystywać jako gotowe materiały do rozgrzewek językowych lub powtórek kumulatywnych z jednego lub kilku rozdziałów podręcznika. Poniżej krótka lista pomysłów na wykorzystanie post-itowych fiszek: 
•    definicje – uczniowie dobierają się w pary, jedna osoba wyciąga ze słoika słowo i stara się podać jego definicję, a zadaniem drugiej jest odgadnięcie słowa;
•    skojarzenia – wariacja zadania na budowanie definicji, w którym to zamiast opisywania słowa uczniowie podają własne skojarzenia (lub jego przeciwieństwa, synonimy itp.);
•    banana sentences – bardzo uniwersalne zadanie, znane pod wieloma nazwami: jeden uczeń z pary wyciąga ze słoika wyraz i tworzy z nim zdanie, jednak zastępuje wyraz słowem banana (lub innym słowem wybranym przez uczniów – element personalizacji). Zadaniem drugiej osoby jest odgadnięcie, o jaki wyraz chodzi. Opcjonalnie druga osoba może zgadywać, nie tylko podając wyraz, ale powtarzając całe zdanie z jego użyciem;
•    banana definitions – połączenie zadań na tworzenie definicji i banana sentences: jeden uczeń podaje definicję słowa, a drugi stara się je odgadnąć, tworząc całe zdanie z użyciem zgadywanego wyrazu;
•    classroom speed – wariacja na temat gry planszowo-zręcznościowej o nazwie Jungle Speed. Karteczki z wyrazami zapisanymi przez uczniów kładziemy na środku stołu. Nauczyciel lub jeden z uczniów podaje definicję wybranego wyrazu, a zadaniem pozostałych uczniów jest jak najszybsze podniesienie karteczki z właściwym słowem. Jeśli to właściwa karteczka – zostaje u ucznia jako punkt. Jeśli niewłaściwa – wraca na środek stołu. Opcjonalnie uczeń ma za zadanie stworzyć zdanie/pytani...