Uczeń z objawami zaburzeń koncentracji uwagi
i/lub nadpobudliwości psychoruchowej podczas zajęć języka obcego

Jako nauczyciel zetknęłam się z tą tematyką w pierwszym roku mojej pracy w państwowej szkole podstawowej. Na samym początku zostałam rzucona na głęboką wodę. Być może ówczesna dyrekcja szkoły uznała, że uczelnia przygotowała mnie do pracy z różnymi typami uczniów. Rzeczywistość była inna, wobec tego wzięłam sprawy w swoje ręce. Zaczęłam zgłębiać temat, a także w pewnym sensie eksperymentować 
z metodami i technikami nauczania, prowadząc wnikliwe badania i obserwacje moich własnych uczniów. Przyznaję, nie było to łatwe, ale tym większa była moja satysfakcja, że do wszystkiego dochodziłam i doszłam sama.

Dzisiaj jestem bogatsza o swoje doświadczenia, na pewno o wiele więcej wiem, ale o jednym zawsze pamiętam – każdy uczeń jest inny. Uczniowie z zaburzeniami koncentracji uwagi i/lub nadpobudliwością psychoruchową także różnią się między sobą w obrębie swojej dysfunkcji.
Nadal odbieram naukę takich osób jako wyzwanie i codzienne obcowanie z nimi daje mi szansę na nieustanne pogłębianie mojej wiedzy, co doceniam i za co jestem ogromnie wdzięczna. Nie ustaję także w próbach umożliwienia uczniom z zaburzeniami koncentracji uwagi czy nadpobudliwością psychoruchową funkcjonowania podczas zajęć języka obcego i dzielę się swoimi spostrzeżeniami z innymi nauczycielami, którzy dopiero wchodzą na ten – jeszcze dziewiczy dla nich – teren.

Praca z takim uczniem to bardzo duża odpowiedzialność, przy czym i wysiłek wkładany w całe przedsięwzięcie nie ma odzwierciedlenia w oszałamiających wynikach. Trzeba więc umieć radzić sobie z frustracją. Zdarzają się jednak chwile triumfu i wspólne świętowanie małych sukcesów. I tak małymi krokami do celu. W moim odczuciu niezwykle ważna jest bieżąca współpraca środowiska domowego oraz szkolnego – skuteczny przepływ informacji, podejmowanie jednolitych działań, obustronna konsekwencja w postępowaniu, szczerość i zaufanie.

Jak zatem wygląda praca z uczniem zdradzającym objawy zaburzenia koncentracji uwagi i/lub nadpobudliwości ruchowej podczas zajęć języka obcego? 

Na pewno dużo łatwiej jest pracować z takim uczniem w mało licznej grupie – mamy wtedy szansę poświęcić mu swój czas i na bieżąco monitorować jego pracę. 

W szkole masowej duża liczebność klasy zdecydowanie działa na niekorzyść ucznia i naszą, a także pozostałych wychowanków. Ale przecież pracować trzeba. I nie chodzi tu o to, żeby po prostu przetrwać z lekcji na lekcję, ale żeby działać konstruktywnie i umożliwić uczniowi osiąganie sukcesów na miarę jego możliwości. A co jeśli znajdujemy się w całkiem nierzadkiej sytuacji, kiedy w klasie mamy więcej niż jedną osobę borykającą się z problemem deficytu koncentracji uwagi i nadpobudliwością psychoruchową, a nie mamy w swojej codziennej pracy wsparcia ze strony nauczyciela wspomagającego, pedagoga szkolnego czy psychologa?

Objawy, które niezmiennie przykuwają moją uwagę i dają mi podstawy do tego, aby podejrzewać, że uczeń ma zaburzenia koncentracji uwagi i/lub nadpobudliwość psychoruchową, to:

• uczeń ma problem z organizacją miejsca pracy,
• uczeń nagminnie gubi rzeczy niezbędne do pracy albo nie potrafi ich zlokalizować, np. w plecaku, wyjmuje wszystko z plecaka i kładzie na ławce,
• uczeń wyraźnie unika czynności wymagających większego wysiłku umysłowego,
• uczeń ciągle rozprasza się na skutek zewnętrznych bodźców,
• uczeń ma problem z utrzymaniem ciągłej lub większej uwagi na szczegółach,
• uczeń popełniania błędy wynikające z nieuwagi,
• ucz...